99. Czy Bractwo ma fałszywe pojęcie Tradycji?

Co rusz zarzuca się Bractwu, że ma statyczne pojęcie Tradycji. W opozycji do tego pojęcia stawia się dzisiaj w Rzymie żywą Tradycję148. Przez słowo „żywa” chce się zasugerować, iż Tradycja jest czymś, co – jak wszystko, co żywe – zmienia się. To jest jednak głoszenie historyczności prawdy, tak jak tego uczą moderniści: co wczoraj było błędne, może dzisiaj być słuszne!

Arcybiskup Lefebvre często opowiadał, że kiedy rozmawiał z kard. Ratzingerem lub innymi osobistościami i stawiał zarzuty, że Pius IX to lub tamto potępił, bądź też że Sobór Trydencki to lub tamto ogłosił dogmatem, to odpowiadano mu: „Ależ Monseigneur, nie żyjemy już w czasach Piusa IX, nie mamy już epoki Soboru Trydenckiego...”.

Oczywiście, pojęcie żywej Tradycji można rozumieć właściwie, a mianowicie jako rozwój nauki i kultu przy doskonałym zachowaniu tożsamości prawd katolickich. Istnieje faktycznie fałszywe, sztywne pojecie Tradycji, która chciałaby zachować każdą zewnętrzną formę i każdą przestarzałą rzecz, a nie chciałaby się za nic dostosować do rzeczywistości współczesnego świata. To, że św. Pius X pomimo ostrego potępienia modernizmu nie był zwolennikiem takiego sztywnego pojęcia tradycji, wynika z wielu przeprowadzonych przez niego reform: zreformował on brewiarz i muzykę kościelną, jako pierwszy przygotował spójne i jasne prawo kanoniczne, a przez oba swe dekrety o Komunii św. zwalczył ostatnie wpływy jansenizmu – by wyliczyć tylko najważniejsze jego reformy. Od Soboru Trydenckiego nie było nigdy tak wiele reform, jak za pontyfikatu św. Piusa X! Ale to były właśnie dobre reformy, przez które papież starał się stworzyć najlepsze warunki dla działania Kościoła w celu zbawienia dusz w nowoczesnym świecie.

W reformach czasu posoborowego chodzi natomiast o zmianę nauczania i dlatego obowiązują tutaj słowa św. Pawła: „Ale choćbyśmy my, albo anioł z nieba głosił wam ponad to, cośmy wam głosili, niech będzie przeklęty” (Gal 1, 8).

Przypisy

148. ↑Tak np. Jan Paweł II w motu proprio Ecclesia Dei z 2 VII 1988; DH 4822.