Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X
87. Czy Kościół może znosić sakramenty albo ustanawiać nowe?
Ponieważ sakramenty zostały ustanowione przez samego Chrystusa, Kościół nie ma władzy znoszenia sakramentów, ale jest zobowiązany do zachowania porządku nadanego przez Chrystusa.
Sakramentem, który przynajmniej w praktyce prawie wymarł w niektórych częściach Kościoła, jest spowiedź święta. Wspólnotowe nabożeństwo pokutne, które ofiarowano jako namiastkę, nie jest jednak identyczne z sakramentem. To nabożeństwo nie ma mocy odpuszczania grzechów ciężkich. Jeśli księża czasem po tych nabożeństwach mówią, że tylko ci, co popełnili szczególnie ciężkie grzechy, muszą teraz się spowiadać, to ma to tylko odstraszający efekt. Kto ma po takim obwieszczeniu jeszcze odwagę klęczeć przy konfesjonale i przez to pokazać wszystkim, że popełnił szczególnie ciężkie grzechy? Należy się więc obawiać, że wielu katolików nie jest w stanie łaski i grozi im wieczne potępienie.
W jaki sposób próbowano jednak zganić poczucie grzechu u ludzi, pokazuje przykład pewnego posiedzenia rady dekanatu w Wangen (Allgäu). 17 października 1983 r. prałat Hubert Bour wygłosił przy tej okazji wykład pt. Wina i przebaczenie. Prałat stwierdził między innymi, że wezwanie do pokuty nie odgrywa u Jezusa „centralnej roli”; Jezus „nie ustanowił wyraźnie sakramentu pokuty, nawet jeśli dwie wypowiedzi Nowego Testamentu pozwalają to przypuszczać”; zwłaszcza J 20, 23 odnosi się do chrztu; „pojęcie grzechu śmiertelnego służyło do znęcania się nad ludźmi; bagatele czyniono grzechami śmiertelnymi. Grzech śmiertelny nie jest przypadkiem normalnym i nie jest łatwy do stwierdzenia według podanych kryteriów. Znany teolog odpowiedział raz na pytanie o częstość grzechu śmiertelnego: zdarza się być może raz na dzień w Paryżu, a od czasu do czasu i w naszej diecezji”132.
Tymczasem Sobór Trydencki ogłosił: „Kto mówi, że w Kościele katolickim spowiedź święta nie jest rzeczywiście i właściwie ustanowionym przez Chrystusa Pana naszego sakramentem, aby wiernych upadłych po chrzcie w grzech, pojednać z Bogiem – niech będzie wyklęty”133. „Kto miesza sakramenty i mówi, że sam chrzest jest sakramentem pokuty, tak że te dwa sakramenty nie dają się odróżnić (...) – niech będzie wyklęty”134. „Kto mówi, że owych słów Pana i Zbawcy: «Weźmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» nie należy rozumieć o władzy odpuszczania i zachowywania grzechów w sakramencie pokuty – niech będzie wyklęty”135. „Kto mówi, że przy sakramencie pokuty do odpuszczenia grzechów nie jest konieczne wyznanie wszystkich grzechów śmiertelnych (...) – niech będzie wyklęty”136. O niesamowitej pysze świadczy odrzucenie pradawnej nauki Kościoła o grzechu śmiertelnym i sądzenie, że się wie lepiej niż wszyscy papieże, biskupi i teologowie przed Vaticanum II.