List otwarty do Ojca Świętego

Campos, 12 września 1969 r.

Ojcze Święty,

po dokładnym przeanalizowaniu Novus Ordo Missae, który wejdzie do użycia 30 listopada br., po długiej modlitwie i rozważaniu, uważam, jako katolicki kapłan i biskup, za swój obowiązek przedstawić Waszej Świątobliwości całą udrękę mojego sumienia i przedłożyć, z należytą czcią i ufnością, jakie syn winien jest Wikariuszowi Chrystusa, następują prośbę.

Novus Ordo Missae wykazuje, zarówno przez pominięcia jak i zmiany, które wprowadza do porządku Mszy, oraz przez liczne ogólne reguły, które odzwierciedlają cel i naturę nowego Mszału w jego najważniejszych częściach, że nie wyraża on tak jak powinien teologii Najświętszej Ofiary sformułowanej na XXII sesji świętego Soboru Trydenckiego. Samym nauczaniem katechizmu nie da się zrównoważyć tego faktu. Poniżej podaję powody, które według mnie, usprawiedliwiają taką konkluzję.

Przesłanki duszpasterskie, na które być może powoływano się początkowo dla usprawiedliwienia nowej struktury Mszy, nie mogą przesłonić nam argumentów natury doktrynalnej, mówiących coś zupełnie przeciwnego. Zmiany, które wprowadza Novus Ordo nie przyczyniają się bynajmniej do wzrostu wiary i pobożności wiernych. Jest wręcz przeciwnie, powodują one jedynie powiększanie się zamętu i poczucia zagubienia wśród katolików, w których budzi się przeświadczenie, że nic w Kościele Świętym nie jest niezmienne, nawet Najświętsza Ofiara Mszy.

Ponadto, jak wykazuję w załączonej analizie, Novus Ordo nie tylko nie pobudza wiernych do większej gorliwości, ale przeciwnie, powoduje osłabienie wiary w centralne prawdy życia katolickiego, takie jak Rzeczywista Obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, prawdziwość ofiary przebłagalnej czy hierarchiczne kapłaństwo.

Idąc więc za nakazem sumienia nalegam, z pokorą i należnym szacunkiem, aby Wasza Świątobliwość raczył przez stanowcze działanie rozwiać wszystkie te wątpliwości, upoważniając nas do dalszego używania Mszału św. Piusa V, którego skuteczność dla rozkrzewiania Kościoła Świętego i wzrostu gorliwości kapłanów i wiernych została wielokrotnie udowodniona, o czym również Wasza Świątobliwość wielokrotnie nam przypominał.

Jestem przekonany, że ojcowska dobroć Waszej Świątobliwości położy kres niepokojom mojego kapłańskiego i biskupiego serca.

W pokornym posłuszeństwie padam do nóg Waszej Świątobliwości i zapewniając o synowskim szacunku, błagam o Apostolskie Błogosławieństwo.

+ Antonio de Castro Mayer