Iwan Dżur

Ambona i konfesjonał. Zaalpejscy Redemptoryści Tradycji

Początki

Założyciel Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela – Redemptorystów, św. Alfons de Liguori, urodził się 27 września 1696 r. w Marianello koło Neapolu. Studia na uniwersytecie w Neapolu ukończył w wieku 16 lat, uzyskując doktoraty z prawa kanonicznego i cywilnego. Po zakończeniu studiów rozpoczął karierę adwokacką w Neapolu. W 1723 r. po niesprawiedliwie przegranym procesie w wieku 27 lat postanowił wstąpić do seminarium duchownego, gdzie trzy lata później, 21 grudnia 1726 r. został wyświęcony na kapłana.

9 listopada 1732 r. Alfons de Liguori założył Zgromadzenie Redemptorystów, którego zadaniem jest poprzez publiczne misje i rekolekcje głosić Ewangelię wśród ubogich i najbardziej opuszczonych. 25 lutego 1749 r. papież Benedykt XIV zaaprobował i zatwierdził regułę Zgromadzenia. W 1762 r. o. Alfons Liguori został mianowany biskupem diecezji Santa Agata dei Gotti. Po 13 latach zrezygnował z zarządzania diecezją i powrócił do klasztoru w Pagani, gdzie zmarł 1 sierpnia 1787 r. i gdzie został pochowany. W ciągu swego długiego życia napisał wiele wspaniałych prac stanowiących dziś fundament katolickiej teologii: Teologię moralną, Uwielbienie Maryi, Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, Przygotowanie na śmierć i wiele innych. W 1816 r. papież Pius VII ogłosił Alfonsa błogosławionym, a Grzegorz XIV kanonizował go w 1835 r. Papież Pius IX nadał mu w 1871 r. tytuł Doktora Kościoła. Pius XII w połowie naszego stulecia ogłosił św. Alfonsa patronem spowiedników i moralistów.

Ambona i konfesjonał

„Kartuzi w domu – apostołowie na zewnątrz”: taką regułę pozostawił swoim duchowym dzieciom św. Alfons. Święte Reguły łączą życie kontemplatywne z aktywnym. Redemptoryści składają proste śluby posłuszeństwa, czystości i ubóstwa (ten ostatni zakazuje im przyjmowania jakichkolwiek godności kościelnych poza własnym zakonem), do których dołączają ślub wytrwania w zgromadzeniu aż do śmierci. Sześć miesięcy w roku spędzają w swoich klasztorach, aby uświęcać własne dusze poprzez modlitwę i kontemplację; pozostałe sześć miesięcy poświęcają na misje i rekolekcje w parafiach. Podczas misji, w trakcie których słuchają spowiedzi wszystkich penitentów, głoszą obowiązkowo kazania o modlitwie i pośrednictwie Najświętszej Maryi Panny. Po przeprowadzeniu misji, dla utrwalenia ich zbawczych owoców powracają w to samo miejsce po czterech lub pięciu miesiącach, głosząc krótszy, uzupełniający cykl kazań.

Zaalpejska Kongregacja Najświętszego Odkupiciela

W roku 1786 o. Klemens-Maria Hofbauer z polecenia Kongregacji Propagandy Wiary przybył do Warszawy, gdzie nuncjusz papieski Saluzzo przydzielił jemu i jego współbraciom kościół pw. św. Benno – stąd nazywano swego czasu redemptorystów polskich „bennonitami”. Ich zapał i żarliwość w pracy misyjnej przyniosła wkrótce liczne owoce w postaci nawróceń heretyków i żydów.

Dwa lata później o. Klemens-Maria Hofbauer rozpowszechnił Kongregację Redemptorystów za Alpami; był on pierwszym Wikariuszem Generalnym Redemptorystów Zaalpejskich. Dzieło to, wskutek knowań masonów i wrogów Kościoła, początkowo nie znalazło poparcia u biskupów i kapłanów. 6 września 1853 r. papież Pius IX w swoim motu proprio rozdzielił Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela na dwie gałęzie: neapolitańskich Redemptorystów i Redemptorystów Zaalpejskich; zjednoczyły się one w 1869 r.

Kryzys

Obecny kryzys w Kościele nie ominął również Zakonu Redemptorystów. Zmniejszyła się liczba powołań, w ciągu dziesięciu lat ok. dwa i pół tysiąca osób porzuciło życie zakonne. W 1969 r. całkowicie zmieniono Święte Reguły, zachowując nie więcej niż 5% tego, co napisał św. Alfons (!). Obecnie, na skutek sytuacji, jaka wytworzyła się w Kościele po Soborze Watykańskim II, redemptoryści znowu są podzieleni na dwie gałęzie: modernistyczną i tradycyjną. Podczas gdy „nowocześni” redemptoryści przyjęli nowe konstytucje i odprawiają nową Mszę, tradycyjni Redemptoryści Zaalpejscy celebrują Mszę Świętą Wszechczasów, żyjąc wedle reguł, które w mistyczny sposób otrzymał św. Alfons; żyją tak, jak żyli ich święci poprzednicy: Klemens-Maria Hofbauer, Gerald Majella, Jan Neuman, bł. Piotr Donders oraz wielu innych świątobliwych zakonników. Swoje życie regulują w dalszym ciągu według Konstytucje i Statutów Założyciela, który powiedział: „Wiem, że Zgromadzenie Redemptorystów będzie istniało do końca świata, bo to dzieło nie moich rąk, ale Boga”.

Nowa przyszłość Redemptorystów Zaalpejskich

Redemptoryści Zaalpejscy są zgromadzeniem zakonnym, obejmującym księży i braci zakonnych. Gałąż tradycyjna została założona w 1988 r., z błogosławieństwem J.E. ks. bpa Marcela Lefebvre. Powołaniem członków Zgromadzenia jest życie zgodne z tradycyjnymi regułami.

Pierwszym redemptorystą Tradycji był o. Michał Maria Sim, w zakonie od 17 lat, który od dłuższego czasu uświadamiał sobie kryzys w Kościele. Porzuciwszy Nową Mszę, zwrócił się o pomoc do abp. Lefebvre. Później przyłączył się doń kleryk Bractwa Św. Piusa X z Ecône, obecny mistrz nowicjatu – o. Antoni Maria. Arcybiskup kupił na potrzeby zakonu klasztor wraz z posiadłością ziemską w Eastchurch w hrabstwie Kent (Wielka Brytania). Odwiedził również w 1989 r. wspólnotę i konsekrował klasztor pod wezwaniem Bolesnego i Niepokalanego Serca Maryi – Królowej Rosji. W maju 1999 roku dzięki hojności wiernych z całego świata zakon nabył samotną skalistą wysepkę Papa Stronsay na Orkadach w Szkocji. Przez stulecia, począwszy od VI wieku, była ona jednym z licznych ośrodków monastycyzmu iroszkockiego, o czym świadczą ruiny kaplicy św. Mikołaja i zabudowań klasztornych. Obecnie w nielicznych ocalałych budynkach powstał zalążek przyszłego Klasztoru Najświętszego Odkupiciela na Golgocie.

Obecnie Zgromadzenie liczy 7 księży, 1 kleryka, 7 braci, 2 nowicjuszy i 1 księdza oblata. Przebywają oni w dwóch klasztorach (obydwa na terenie Wielkiej Brytanii) oraz na misjach: w Lugańsku (Ukraina) i Perth (Australia). Ojcowie i bracia pochodzą z całego świata: z Anglii, USA, Nowej Zelandii, Afryki Południowej, Zimbabwe i Francji. Są to katolicy obrządków łacińskiego (oczywiście tradycyjnego), maronickiego, syryjskiego i greko-katolickiego.

Do klasztoru przyjmowani są kandydaci w wieku do 35 lat. Po roku postulatu następuje rok nowicjatu, następnie 5 lat ślubów czasowych, po których składana jest profesja wieczysta. Redemptoryści, którzy pragną przyjąć święcenia kapłańskie, studiują teologię i filozofię w seminariach Bractwa Św. Piusa X w Niemczech, Francji i Szwajcarii.

Siostry Redemptorystki św. Józefa

W 1993 r. przy klasztorze Niepokalanego Serca NMP w Eastchurch na wyspie Sheppy powstał zakon pokutnych Sióstr Redemptorystek Św. Józefa o regule mieszanej: kontemplacyjno-czynnej. Mają one osobliwe nabożeństwo do św. Józefa, Niepokalanego Serca Maryi (w pierwsze soboty miesiąca odprawiane są nabożeństwa wynagradzające Niepokalanemu Sercu NMP, codziennie odmawiany jest wspólny Różaniec, siostry obowiązkowo należą do Bractwa Szkaplerznego) oraz Najświętszego Serca Jezusowego (każda z sióstr odprawia codziennie Godzinę Świętą przed Najświętszym Sakramentem, w każdy czwartek odprawia je całe zgromadzenie od 23:00 do północy, w czasie, w którym Najśw. Serce Pana Jezusa objawiło się św. Małgorzacie Marii, również codziennie odmawiana jest o 15:00 Koronka do Miłosierdzia Bożego, a w każdy pierwszy piątek miesiąca siostry przyjmują Komunię św. wynagradzającą zniewagi wyrządzane Boskiemu Sercu). Wszystkie siostry gromadzą się wielokrotnie w ciągu dnia m.in. na półgodzinną ranną medytację, szczegółowy rachunek sumienia, Mszę św., dwukrotnie na odmawianie Litanii Loretańskiej, Litanii i modlitw do św. Józefa, wreszcie na Kompletę. Każda z sióstr zobowiązana jest również dwukrotnie w ciągu dnia odprawić nabożeństwo „3 Ave Maria”, nawiedzić Najśw. Sakrament, odprawić rozmyślanie i półgodzinne czytanie duchowe. W pozostałym czasie wykonuje się wszelkie prace niezbędne dla funkcjonowania klasztoru: sprzątanie, gotowanie, opiekę nad gośćmi. Do tych obowiązków dochodzi jeszcze opieka i czuwanie przy umierających. Siostry pomagają też w apostolacie przez szycie szkaplerzy NMP z Góry Karmel i rozpowszechnianie ulotek o potrzebie poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Ω